Milou Gevers (1991) studeerde in 2020 af aan de Nederlandse Filmacademie met de documentaire Waarom bleef je niet voor mij? (25 min). Sindsdien regisseerde ze de jeugddocumentaire Zomer zonder jou (2023, 15 min) Spijtmoeders (2024, 50 min) en De smartphone-loze mens (2025, 14 min)

Daarnaast werkt Milou als freelance documentaire regisseur en researcher voor verschillende jeugdprogramma’s. Zo werkte ze mee aan de research voor jeugdprogramma Hoofdzaken waarin kinderen in de kappersstoel vertellen over wat er zich in hun hoofd afspeelt, maakte ze twee kleuterseries voor KRO Kindertijd over blinde en slechtziende kinderen en bijzondere opa’s en oma’s, maakte ze een aflevering voor de VPRO jeugdserie Nog één week en nam ze een aantal interviews af voor Naakt voor de klas met de Sekszusjes. Milou is te boeken als spreker, neemt regelmatig deel aan panels en jury’s op filmfestivals en geeft zo nu en dan een workshop interviewen in het kunstonderwijs.

Milou wil kijkers bewust maken van hun eigen vooroordelen. Ze wil de wereld iets minder zwart-of-wit maken door te laten zien dat alles zwart én wit is: als je vader zelfmoord pleegt, ben je én kwaad, én houd je nog steeds van hem. Als je spijt hebt van het moederschap, houd je én van je kind, én heb je een afkeer van je nieuwe rol als moeder. Milou vermenselijkt in haar films ‘de slechterik’, zoals de zelfmoordpleger en de spijtmoeder, door ze een podium te geven. Als je goed luistert is ook ‘de slechterik’ menselijker dan je denkt. Milou gelooft in de kracht van kwetsbaarheid. Ze maakt het onbespreekbare en het pijnlijke bespreekbaar op een brutale en directe manier. Thema’s die haar fascineren zijn families, ouder-kind relaties, intergenerationele trauma’s en geestelijke gezondheid. Het liefst werkt Milou met kinderen en tieners.

Waarom bleef je niet voor mij?
Vier kinderen, die tijdens de basisschool een ouder verloren aan zelfdoding, vertellen over de reis die zij aflegden vanaf het moment dat zij het nieuws hoorden. De documentairemaakster, die hetzelfde meemaakte, stelt de vragen die niemand haar destijds durfde te stellen. De film is in 2021 door de Academy of Motion Picture Arts and Sciences bekroond met de studenten Oscar. Daarnaast won de film o.a. de VPRO Documentaireprijs, de Filmfonds Wildcard, de KNF Filmcritici Award, de Gouden Leeuw op Cinekid voor Beste Nederlandse Korte Documentaire 2021, de Prix de Jeunesse, de AHK Eindwerkprijs en AHK publieksprijs en de CILECT prize 2021. De documentaire heeft gedraaid op filmfestivals wereldwijd en wordt gebruikt op scholen (klik hier voor de lesbrief) en door hulpverleners om kinderen die achterblijven na de zelfdoding van een papa of mama een stem te geven en het onderwerp beter bespreekbaar te maken.

Zomer zonder jou
Julie (10) gaat kamperen met haar broertje en haar moeder. Het is de eerste vakantie zonder haar vader en ze mist hem erg. Haar ouders zijn nu echt gescheiden en ze moet erg wennen aan deze nieuwe realiteit. Maar Julie blijkt niet de enige; op de éénoudercamping in Frankrijk hebben alle kinderen dezelfde ervaring. Haar nieuwe vakantievrienden helpen Julie om de scheiding door een nieuwe bril te bekijken. De documentaire won de kinderjury award op JEF festival in Belgie en draaide op filmfestivals wereldwijd, waaronder CINEKID, NFF, IDFA educatie programma, IFFR educatie programma, Minikino (Indonesie), BUSTER (Denemarken), CUT to: Gent (Belgie), Filmfest Munchen (Duitsland), BUFF Malmo (Zweden), Kids Kino IFF (Polen), Prix de Jeunesse (Duitsland), TICFF (Taiwan) en UMFF (Zuid-Korea). In 2024 werd de film geselecteerd voor de Korte Film Poule van EYE.

Spijtmoeders
Wat als je van je kind houdt, maar doodongelukkig bent in je rol als moeder? Spijtmoeders is een film over moeders die, als ze opnieuw mochten kiezen, liever geen moeder zouden zijn. Spijtmoeders roept belangrijke sociaal-politieke vragen op: is spijt van het moederschap een individueel probleem, of is het een groter maatschappelijk vraagstuk? Zijn vrouwen wel zo vrij als we denken in de keus of ze wel of geen kinderen willen? Het ouderschap is voor veel vrouwen de eerste ervaring met ongelijkheid. Nog steeds ligt het grootste deel van de zorg bij de moeder. Door het verlies van werk, vrije tijd en hobby’s ervaren veel van hen een vorm van identiteitsverlies rondom het moederschap, en moeten zij opnieuw uitvinden wie zij zijn. De documentaire houdt de kijker een spiegel voor en zet aan tot denken over eigen aannames over genderrollen en het moederschap. 

De smartphone-loze mens
In de documentaire ‘De smartphone-loze mens’ volg ik een zeldzame groep: twintigers zonder smartphone. Het is de eerste generatie die is opgegroeid in een wereld waarin smartphones nooit niet hebben bestaan. Wat missen ze, wat winnen ze, en hoe navigeren ze hun leven offline? Is een leven zonder smartphone nog mogelijk, en zo ja, hoe ziet dat eruit? En is de smartphone-loze mens een uitstervend fenomeen, of markeert dit het begin van een revolutie waarin jongeren steeds meer verlangen naar het analoge leven en meer zeggenschap over hun tijd en aandacht?